Ուրեմն, Հարկադիրն իր ֆեյսբուքյան էջից հեռացնում է քաղաքացիների մեկնաբանությունները դրանք համարելով «անպատշաճ»:

Ենթադրում եմ, որ այս օրերին ինչ ասես քննարկվելու է բացի` երեկ երեկոյան հրապարակված վիճակագրական սարսափելի տվյալներից:

Հարկադիր կատարումն ապահովող ծառայությունում այդպես էլ չսիրեցին ժամանակակից կապի միջոցները: Անհիշելի ժամանակներից` Հին Հայաստանից սկսած, հարկադիր կատարողները հիմնականում չէին պատասխանում հեռախոսազանգերին: Նոր Հայաստանում խնդիրը համատարած բնույթ է կրում: Հալաբյան 41 ա հասցեի բարձրահարկ շենքում գործող ծառայության և ոչ մի հեռախոս չի պատասխանում:

Թույլերը, իրենց քայլերն ու քաղաքականության նման ինչ-որ բան պլանավորելիս, պետք է հաշվի նստեն այն հանգամանքի հետ, որ ուժեղները պատրաստ են կորուստների գնալով պաշտպանել միայն այն, ինչ իրենց է պատկանում և պատրաստ են ինչ-որ չափով պաշտպանել նաև այն, ինչ որ պոտենցիալ ձևով հույս ունեն, որ իրենց է պատկանելու։

ՀՀԿ-ից ասում են, որ Միքայել Աջապահյանը անտեղյակ մարդ է: Է հա, բայց ինչու՞ միայն ինքը: Շատերս ենք անտեղյակ, միայն ինքը չի: Միայն դուք եք տեղյակ, թե ոնց աճեց Նիկոլը, էդ ո՞նց էր ամբողջ օրը տարբեր եթերներում, էդ ո՞նց դարձավ պատգամավոր, հետո էլ՝ ֆրակցիայի ղեկավար:

Փոքր էի: Մի օր էս նկարը տեսա գրքի մեջ: Մեր երաժիշտ հարևանը հարցրեց՝ գիտե՞ս՝ ով ա իրանցից ամենամեծ կոմպոզիտորը: Միանգամից ասեցի՝ Խաչատրյանը: Ասեց՝ չէ, Շոստակովիչը, հետո՝ Պրոկոֆևը, հետո՝ Խաչատրյանը: Շատ մեծ շոկ ապրեցի, ազգային ինքնասիրությունս վիրավորվեց, ասես՝ «Արարատը» հենց նոր 0-3 հաշվով պարտվել էր Տաշքենդի «Պախտակորին»:

Իջևան քաղաքի բնակիչներից բողոք եմ ստացել, որ Իջևանում Հայաստանի ազգային արխիվի Տավուշի մարզային մասնաճյուղը լուծարվել է:

Վերջին օրերին մեր լրատվադաշտում ակտիվորեն քննարկվեց Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Հասանովի գլխավորությամբ անցկացված նիստը, որտեղ նա կարգադրել էր համապատասխան պաշտոնյաներին «ապահովելու, որ ադրբեջանական բանակի ստորաբաժանումները պատրաստ լինեն ցանկացած ժամանակ արագ արձագանքելու ցանկացած սադրանքի»։

Արդեն 3-րդ շաբաթն է, ինչ Ադրբեջանը սահմանագծի տարբեր ուղղություններով խախտում է հրադադարի ռեժիմը` ահաբեկելով սահմանմերձ բնակավայրերի բնակիչներին:

Մարտիության, ապրիլյոթյան տոները շատերիս համար դարձել են պարզապես սովորական ու հերթական oրեր, ու գիտե՞ք ինչու, դե որովհետև այս երկում 2018-ից հետ այլևս ոչ մի բան առաջվանը չի: Անցյալի խաղաղությունն ու դժվարություններն այլևս երանելի ապրումներ են: Այսօր կա ամեն բան ունենալու հնարավորություն, բայց չկան խաղաղված հոգու, ստեղծագործ մտքի, ապահով ներկայի ու ապագայի երաշխիքները. ապահովություն` հայրենիքի, պետության, մարզի, քաղաքի, թաղամասի, փողոցի ու սեփական բնակարանի: